ویتامین A یک ویتامین محلول در چربی است. این ویتامین یک آنتی اکسیدان میباشد و به رشد و ترمیم بافت کمک می‌کند و از همه مهم‌تر برای عملکرد مناسب چشم، شنوایی، پوست، استخوان‌ها و غشاهای مخاطی بسیار لازم است. این ویتامین در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات وجود دارد ولی در بیشتر دانه‌ها وجود ندارد. به کمبود ویتامین A هایپوویتامینوز A می‌گویند و زمانی این وضعیت رخ می‌دهد که تغذیه پرنده فقط از دانه‌ها باشد. وقتی پرنده فقط با دانه‌ها تغذیه میشود علائم ضعف در پرنده دیده میشود و پرنده مستعد ابتلا به بیماری‌های باکتریایی، ویروسی و قارچی می‌گردد. اگر بیماری‌های ثانویه درمان نشوند باعث مرگ پرنده خواهند شد. در پرندگان زینتی هایپوویتامینوز A را می‌توان به راحتی با افزودن میوه و سبزیجات دارای Vitamin A رفع کرد.
آبله یک عفونت ویروسی با سرعت گسترش پایین در طیور و پرندگان است. این ویروس جزو خانواده Poxviride میباشد. آر لحاظ بالینی بیماری آبله طیور به دو شکل دیده میشود. در فرم پوستی و خشک ضایعات ندولی تکثیر شونده بر روی بخش‌های بدون پر بدن پرندگان ایجاد میشود. در فرم دیفتریک و یا مرطوب، ضایعات فیبرینی-نکروزی و تکثیر شونده بر روی مخاطات دهان، حلق، مری و نای ایجاد میشود.
عفونت کندیدیوز یک عفونت قارچی است که توسط قارچ کندیدا آلبیکنز (Candida Albicans) ایجاد میشود. این قارچ به‌صورت فلور طبیعی با تعداد اندک در دستگاه گوارش پرندگان حضور دارد. درصورتی‌که تعداد این قارچ افزایش پیدا کند، و یا زخمی در دستگاه گوارش وجود داشته باشد، می‌تواند مشکلاتی در دستگاه گوارش و سایر ارگان‌ها ازجمله منقار و سیستم تنفسی ایجاد کند. قارچ کندیدا آلبیکنز می‌تواند پوست، پر، چشم‌ها و دستگاه تولیدمثلی پرنده را آلوده کند.
پرندگان جوان و بخصوص عروس هلندی، مرغ عشق، فنچ‌ها وپروتلت ها بیشتر مستعد بیماری کندیدیوز می‌باشند. همچنین در پرندگانی که دچار ضعف ایمنی می‌باشند نیز این بیماری بیشتر مشاهده میشود. عواملی که پرنده‌ها را در معرض این بیماری قرار می‌دهد شامل موارد زیر میباشد.
از آنجایی که طبیعت پرندگان به حیات وحش نزدیک‌تر از سایر حیوانات خانگی است و عمدتاً توسط سایر حیوانات شکار میشوند، علائم بیماری خود را پنهان می‌کنند و تشخیص بیماری را به تعویق می‌اندازند. نگه‌دارندگان و پرورش دهنده پرندگان باید خیلی دقیق و باهوش باشند و وضعیت سلامت پرنده را روزانه چک کنند. یکی از سریع‌ترین راه‌هایی که شما را از مریض بودن حیوان باخبر می‌کند، مدفوع حیوان است که البته بسیاری از بیماری‌های شایع در بین پرندگان نیز از همین طریق قابل تشخیص و پیش‌گیری است.
میخچه پا (Bumble foot) که به آن پودودرماتیت هم گفته میشود، یک وضعیت التهابی و دژنراتیو در پای پرندگان و طیور میباشد. بسته به‌شدت التهاب، میخچه در پنج درجه طبقه‌بندی میشود. از زمانی که پای پرنده دچار عفونت میشود پیشرفت و شدت دژنراسیون سریع‌تر می‌گردد. این پدیده در اکثر پرنده‌هایی که در قفس و در شرایط بد نگهداری میشوند به‌طور معمول دیده میشود.
عوامل باکتریایی که در عفونت میخچه دخیل هستند شامل: استفیلوکو اورئوس، و در موارد نادر سودوموناس ایروجینوزا، گونه‌های کلپسیلا، کلستریدیوم، کورینه باکترها، گونه‌های نوکاردیا، اکتینمایسز، کندیدیا، استرپتوکو، ای کولای، پروتئوس، پاستورلوز و گونه‌های اسپرژیلوس می‌باشند.
میخچه پا در اثر فشار مداوم، سطح ناهموار و فشار زیاد به کف پا و به دنبال آن آسیب پوست کف پا و از بین رفتن سد دفاع خارجی پا ایجاد میشود. با آسیب دیدن پوست عوامل باکتریایی موجود در محیط به لایه‌های زیرین پوست پا نفوذ کرده و التهاب ایجاد می‌کنند که در این نوشته از سایت پت پزشک با آن آشنا می‌شویم.
نگهداری کبوتر و کبوتربازی که در گذر زمان به «عشق‌بازی» نیز شهرت یافته است، یکی از سرگرمی‌های دیرینه ایرانیان به شمار می‌آید. هرچند نمی‌توان آغازی برای آن برشمرد و معین کرد، اما با بهره‌گیری از گواهی‌های تاریخ می‌توان دریافت، ایرانیان از روزگاران دور به نگهداری این پرنده به دلایل گوناگون علاقه داشته‌اند.
نگهداری و پرورش کبوتر بخش دوم
بهترین روش نگهداری کبوتر این است که جوجه ها از سنین پایین برای نگهداری انتخاب شوند تا به محل و جایگاه خود عادت کنند. این جوجه ها در سنین 5 تا 7 ماهگی بالغ میشوند و می توان از آنها در همین سنین و بهتر آن که یکی دو ماه بعد که به بلوغ جسمی نیز می رسند، جوجه کشی نمود. هر قدر وزن جوجه ها سنگین تر باشد به همان نسبت دیرتر بالغ می شوند. به منظور جفت گیری، باید کبوترهای نر و ماده را در کنار هم قرار داد، تا به هم عادت کنند. کبوترهای نر فقط یک ماده برای خود انتخاب می کنند و نباید کبوترهای نر را در یک جا با هم گذاشت. هر چند که تشخیص کبوتر نر و ماده از هم کمی مشکل است، اما پس از مدتی می توان آنها را از هم تشخیص داد، زیرا کبوترهای نر، سری بزرگتر و صدایی مشخص تر دارند، در حالی که کبوترهای ماده ظریف تر و آرام ترند. جفت یابی در کبوترهای نر و ماده ممکن است به طور طبیعی اتفاق بیفتد و چه بسا که به طور مصنوعی و با دخالت پرورش دهنده نیز قابل انجام باشد. در این صورت، یک کبوتر نر و یک کبوتر ماده را به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز در یک جا کنار هم قرار میدهند تا به هم عادت کنند. بعد از این که کبوتر ماده یک نر را به عنوان جفت برگزید و اعلام آمادگی جنسی و همزیستی با آن نمود، تخمکها در تخمدانهای ماده شروع به رشد کرده و پس از تقریباً ۵ روز تخمکگذاری انجام می شود و مدت کوتاهی بعد از آن جفتگیری و انتقال اسپرم به اویداکت یا لوله رحمی کبوتر ماده صورت می گیرد. تقریباً ۴۰ تا ۴۴ ساعت پس از زمان جفتگیری، در ساعات بعد از ظهر اولین تخم و دو روز بعد نیز در حوالی ظهر دومین تخم گذاشته می شود. در کبوترها بر عکس سایر طیور گذاشتن فقط دو تخم از لحاظ ژنتکی تثبیت شده است و هیچ گه افزایش یا کاهش ندارد.
ابن سیرین در تعبیر خواب فردی که در خواب کبوتر دیده است، می فرمایند:
کبوتر در خواب تعبیر بر زن کند.
اگر فردی در خواب ببیند که کبوتری را گرفت، دلیل کند که زن خواهد.
اگر ببیند که گوشت کبوتر می خورد، دلیل کند که مال زن خورد.
اگر ببیند که با تیر و کمانی و یا با سنگی کبوتری را زد و کبوتر افتاد، دلیل کند که زنش را رها کند و در حق آن زن ناحقی روا دارد.
اگر ببیند که جوجه کبوترهای زیادی داشت، دلیل کند که از ن منفعت بیند و بعضی از عالمان گویند غم از سوی ن بُوَد.
ویتامین A یک ویتامین محلول در چربی است. این ویتامین یک آنتی اکسیدان میباشد و به رشد و ترمیم بافت کمک می‌کند و از همه مهم‌تر برای عملکرد مناسب چشم، شنوایی، پوست، استخوان‌ها و غشاهای مخاطی بسیار لازم است. این ویتامین در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات وجود دارد ولی در بیشتر دانه‌ها وجود ندارد. به کمبود ویتامین A هایپوویتامینوز A می‌گویند و زمانی این وضعیت رخ می‌دهد که تغذیه پرنده فقط از دانه‌ها باشد. وقتی پرنده فقط با دانه‌ها تغذیه میشود علائم ضعف در پرنده دیده میشود و پرنده مستعد ابتلا به بیماری‌های باکتریایی، ویروسی و قارچی می‌گردد. اگر بیماری‌های ثانویه درمان نشوند باعث مرگ پرنده خواهند شد. در پرندگان زینتی هایپوویتامینوز A را می‌توان به راحتی با افزودن میوه و سبزیجات دارای Vitamin A رفع کرد.
آبله یک عفونت ویروسی با سرعت گسترش پایین در طیور و پرندگان است. این ویروس جزو خانواده Poxviride میباشد. آر لحاظ بالینی بیماری آبله طیور به دو شکل دیده میشود. در فرم پوستی و خشک ضایعات ندولی تکثیر شونده بر روی بخش‌های بدون پر بدن پرندگان ایجاد میشود. در فرم دیفتریک و یا مرطوب، ضایعات فیبرینی-نکروزی و تکثیر شونده بر روی مخاطات دهان، حلق، مری و نای ایجاد میشود.
درباره این سایت